بندگان شاكر خدا
رَّضِيَ اللّهُ عَنْهُمْ وَرَضُواْ عَنْهُ ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ( مائده ۱۱۹ )
هم خداوند از آنها خشنود است، و هم آنها از خدا خشنودند؛ اين، رستگارى بزرگ است
يكي از دانشجويانم معلول جسمي بود و آمده بود كه آخرين درسش را به صورت معرفي به استاد با من بگذراند . وضعيتش به گونه اي بود كه براي هر نوع حركت و نشست و برخاست بايد مادر يا پدرش همراهش مي بود و كمكش مي كرد . چند قدم راه رفتن برايش مشكل بود و نمي توانست به تنهايي از جوي آب رد شود . اندام هاي بدنش گويا خارج از اراده و كنترل وي به جهات مختلف رانده مي شدند و هنگام حرف زدن و نوشتن نيز با هزار زحمت و حركت مي توانست چيزي بگويد يا بنويسد . با اين حال ، از هر بخش كتاب درسي كه سوال كردم به دقت جواب داد و كمتر دانشجويي به اين شكل دقيق و اهل فهم و مطالعه ديده بودم . جالب اين كه همه درس هاي ديگرش را همين طور خيلي خوب خوانده بود و از مقطع تحصيلي بالاتر هم قبول شده بود . در پايان آزمون از او پرسيدم كه آيا با اين همه زحمت و مشقتي كه در زندگي داري از خدا راضي هستي ؟ جواب داد : من كي هستم كه از خدا راضي باشم ! خداست كه بايد از من راضي باشد .
+ نوشته شده در یکشنبه پانزدهم شهریور ۱۳۸۸ ساعت 20:13 توسط کریم جباری
|
از کودکی همیشه با کتاب و مجله مانوس بودم . آن زمان دوست داشتم همه کتاب های دنیا را بخوانم ولي معناي خيلي از كلمات را نمي دانستم . علاقه داشتم معلم شوم و اکنون عضو هیات علمی دانشگاهم ؛ ولی از کلمه استاد خوشم نمی آید ؛ فکر می کنم که استاد وصف کسی مثل حضرت عیسی است که در انجیل حواریون از او به عنوان استاد یاد می کنند . تصور می کنم این نام ها و همه عناوین و القاب رایج دیگر سرگرمی و دلخوش کنک آدم های کوچک است و آدم ها با دلبستگی و سرگرمی به این عناوین وقت خود را تلف می کنند و دچار رکود و رسوب فکری و روحی می شوند . دوست دارم بنشینم و چالش های فکری را نظاره کنم و مشتاق بحث و نقد و گفت و گوی نکته سنجانه و منتقدانه هستم البته با کسی که حال و فکر و ظرفیتش را داشته باشد و تفکر مداربسته نداشته باشد . به این دنیای مجازی هم بسیار علاقه مندم و آن را پنجره های تنفس در دنیای واقعی می دانم . خانواده خوبی دارم . همه دلمشغولی های علمی و فکری داریم . می گوییم و می خندیم و گاهی با هم می گرییم . گاهی با هم بحث می کنیم . نانی می خوریم و شکر خدایی را به جا می آوریم که همه هستی ما از اوست . با همه تنبلی ها و بدیهایی که ما را احاطه کرده ، خدای خوب همیشه به فکر ماست و شبها که ما می خوابیم چشمان همیشه بیدارش نظاره گر ماست . فکر می کنم که از ته دل همه انسان ها در همه نقاط دنيا دريچه اي به سوی منطق و عشق و پاکی و خدای خوب باز می شود و می توانیم آنجا همه با هم قرار بگذاریم و حرف های همدیگر را خوب بفهمیم . شیفته و شایق کسی هستم که چیزی برای گفتن داشته باشد و دل پاکی داشته باشد و بتوان رایحه حیات را از نفس او حس کرد و زندگی آموخت و خوشبختانه همیشه در کنار خود کسانی را دارم که بتوانم از فکرشان بهره ببرم ...