فراز و فرود انديشه های دكتر سروش
دكتر عبدالکریم سروش یا به قول مخالفانش همان حسین حاج فرج الله دباغ ( اين البته نام اصلي وي بود ) كه در رشته داروسازي دانشگاه تهران درس خوانده بود ، بعدها در لندن با گرايش در فلسفه علم دكتراي فلسفه گرفت و در بهبوحه انقلاب ايران به سرعت به كشور خود بازگشت ولي نمي دانست كه جانشين چه كسي باشد و نقش چه كسي را ايفا كند : دكتر شريعتي ؛ استاد مطهري يا كسروي و طالبوف و ميرزا ملكم خان يا نقش كارل پوپر و يا ديويد هيوم انگليسي . وي براي اولين بار در نقش استاد فلسفه و منطق و سپس شارح مثنوي ظاهر شد و نوارهاي سخنراني هايش در موضوعات ديني و فلسفي به مدد امواج توفنده فرهنگي انقلاب اسلامي در آن دوران پرعطش به سراسر كشور رسيد . به طوري كه در آن ايام قسمتي از نوارخانه هاي بخش سمعي بصري سپاه پاسداران در غالب شهرها به اين سخنراني ها اختصاص مي يافت .................
+ نوشته شده در شنبه هجدهم اسفند ۱۳۸۶ ساعت 19:10 توسط کریم جباری
|
از کودکی همیشه با کتاب و مجله مانوس بودم . آن زمان دوست داشتم همه کتاب های دنیا را بخوانم ولي معناي خيلي از كلمات را نمي دانستم . علاقه داشتم معلم شوم و اکنون عضو هیات علمی دانشگاهم ؛ ولی از کلمه استاد خوشم نمی آید ؛ فکر می کنم که استاد وصف کسی مثل حضرت عیسی است که در انجیل حواریون از او به عنوان استاد یاد می کنند . تصور می کنم این نام ها و همه عناوین و القاب رایج دیگر سرگرمی و دلخوش کنک آدم های کوچک است و آدم ها با دلبستگی و سرگرمی به این عناوین وقت خود را تلف می کنند و دچار رکود و رسوب فکری و روحی می شوند . دوست دارم بنشینم و چالش های فکری را نظاره کنم و مشتاق بحث و نقد و گفت و گوی نکته سنجانه و منتقدانه هستم البته با کسی که حال و فکر و ظرفیتش را داشته باشد و تفکر مداربسته نداشته باشد . به این دنیای مجازی هم بسیار علاقه مندم و آن را پنجره های تنفس در دنیای واقعی می دانم . خانواده خوبی دارم . همه دلمشغولی های علمی و فکری داریم . می گوییم و می خندیم و گاهی با هم می گرییم . گاهی با هم بحث می کنیم . نانی می خوریم و شکر خدایی را به جا می آوریم که همه هستی ما از اوست . با همه تنبلی ها و بدیهایی که ما را احاطه کرده ، خدای خوب همیشه به فکر ماست و شبها که ما می خوابیم چشمان همیشه بیدارش نظاره گر ماست . فکر می کنم که از ته دل همه انسان ها در همه نقاط دنيا دريچه اي به سوی منطق و عشق و پاکی و خدای خوب باز می شود و می توانیم آنجا همه با هم قرار بگذاریم و حرف های همدیگر را خوب بفهمیم . شیفته و شایق کسی هستم که چیزی برای گفتن داشته باشد و دل پاکی داشته باشد و بتوان رایحه حیات را از نفس او حس کرد و زندگی آموخت و خوشبختانه همیشه در کنار خود کسانی را دارم که بتوانم از فکرشان بهره ببرم ...